اختلال نقص توجه (بیش فعالی) ، نوعی اختلال روانی است که شامل ترکیبی از مشکلات مداوم مانند مشکل در توجه، رفتار تکانشی و بیش فعالی است.

بیشتر افراد بزرگسالی که دارای ADHD هستند از وجود این اختلال آگاهی ندارند. آنها تنها فکر می کنند که وظایف روزمره می تواند چالش برانگیز باشد. اینگونه افراد در تمرکز کردن و اولویت قائل شدن در کارهای خود مشکل دارند و همین امر موجب می شود ملاقات ها و یا برنامه های اجتماعی خود را فراموش کنند. ناتوانی در کنترل هیجانات ممکن است به اشکال مختلفی همچون ناتوانی در منتظر ماندن در صف اتوبوس و یا نوسانات خلقی بروز کند. همه افراد بزرگسالی که از این اختلال رنج می برند در کودکی خود نیز این اختلال را به همراه داشته اند حتی اگر خودشان هرگز در مورد این موضوع هیچ گونه آگاهی نداشته باشند. نشانه های این اختلال در برخی از افراد بزرگسال ممکن است با گذشت زمان و بالا رفتن سن کاهش پیدا کند در حالیکه برخی دیگر همین نشانه ها را در دوران بزرگسالی نیز به همراه خود خواهند داشت و حتی این شرایط ممکن است بدتر شود.

این اختلال هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده می شود که در ادامه علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی و نقص توجه را بررسی خواهیم کرد.

این مقالات را هم بخوانید

نشانه ها و علائم اوتیسم

نشانه ها و علائم بیش فعالی و نقص توجه

گستره وسیعی از رفتارها مربوط به اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه است. برخی از رایج ترین علائم عبارتند از:

 
  • مشکل در تمرکز بر روی یک کار و وظیفه
  • فراموش کردن کارها و چیزها
  • به راحتی حواسشان پرت می شود
  • مشکل در یک جا ثابت نشستن
  • پریدن وسط حرف دیگران
 
فردی که بیش‌فعالی و رفتارهای تکانشی را تجربه می‌کند ممکن است:
 
  • نشستن در یک مکان ثابت برایش دشوار باشد ، مانند حضور در کلاس
  • انجام کارها و وظایف در سکوت برایش راحت نباشد
  • منتظر ماندن برای اینکه نوبتش شود برایش سخت باشد
  • وقتی دیگران مشغول بازی، کار یا صحبت هستند، مزاحمشان می شود

فردی که مشکل تمرکز کردن داشته باشد ممکن است:

 
  • هنگام کار کردن یا مطالعه مدام اشتباه میکند و جزئیات کوچک را از دست می دهد
  • هنگام مطالعه، گوش دادن یا صحبت کردن تمرکز خود را از دست بدهد
  • برای برنامه ریزی و وقت شناسی دچار مشکل باشد
  • مدام وسایلش را گم کند
  • به راحتی حواسش توسط چیزهای کوچک پرت شود

نشانه های اختلال بیش فعالی و نقص توجه ADHD در کودکان

۱. رفتارهای خودمحورانه

یکی از نشانه های مشترک این اختلال در کودکان عدم توجه به نیازها و خواسته های دیگران است که باعث این دو مورد میشود :
  • قطع کردن صحبت دیگران
  • عدم توانایی در منتظر ماندن برای نوبت خود

۲. وسط حرف دیگران پریدن

خودمحوری در این کودکان میتواند باعث این شود که کودک در بازی های که جزئی از آن نیست مدام صحبت کند و مزاحمشان شود.

۳. عدم توانایی در منتظر نوبت خود ایستادن

کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در طول فعالیت‌های کلاس درس و یا هنگام بازی با کودکان دیگر دچار مشکل شوند.

۴. پریشانی عاطفی

کودکانی که دچار این اختلال هستند ممکن است در کنترل و احساس کردن هیجانات خود دچار مشکل باشند و هیجاناتشان را در زمان های نامناسب ابراز کنند.
 

۵. بی‌قراری

بچه های درگیر با این اختلال نمیتوانند یک جا ثابت بنشینند. آنها مدام سعی میکنند تا از جایشان بلند شوند، بدوبدو کنند و در حرکت باشند.

۶. عدم توانایی در آرام بازی کردن

این اختلال باعث می شود تا کودکان نتوانند در سکوت و با آرامی بازی یا تفریح کنند.
 

۷. ناتمام رها کردن تکالیف و وظایف

کودک درگیر با اختلال بیش فعالی  نقص توجه ممکن است به چیزهای زیادی علاقه نشانه بدهد ولی در به اتمام رساندن آنها دچار مشکل است. برای مثال ممکن است نوشتن تکالیفش را اغاز کند ولی سریعا حواسش توسط چیز دیگری پرت شوند و آن را نیمه تمام رها کند.
 

۸. عدم تمرکز

کودکی که دچار این اختلال است ممکن است نتواند به حرف های شما توجه کند، حتی اگر مستقیما در حال صحبت با آنها باشید. 

۹. اجتناب از انجام وظایفی که نیازمند تمرکز زیادی هستند

همین فقدان تمرکز باعث می شود کودک از انجام فعالیت هایی که نیاز به توانایی ذهنی بالا و تمرکز زیادی دارند اجتناب کند.
 

۱۰. اشتباهات گوناگون

بچه هایی که درگیر با این اختلال هستند ممکن است در دنبال کردن دستوراتی که نیازمند برنامه ریزی هستند دچار مشکل باشند. این میتونه باعث بروز مشکلات بی دقتی شود اما نشانه تنبلی یا کم هوشی نیست.
 

۱۱. مشکل در نظم

کودکی که دچار بیش فعالی و نقص توجه است ممکن است وظایف و کارهایش را فراموش کند. این موضوع می توتند باعث ایجاد مشکل در مدرسه شود، به طوری که کودک نمی توتند بین تکالیف، پروژه های درسی و فعالیت هایش الویت بندی داشته باشد.
 

۱۲. فراموشی

کودکان درگیر با اختلال بیش فعالی ممکن است در انجام وظایف روزمره دچار فراموشی شوند. ممکن است تکالیف و وظایف خود را فراموش کنند یا اسباب بازی های خود را گم کنند.
 

نتیجه گیری

این اختلال هم در کودکان و هم در بزرگسالان می تواند باعث بروز مشکلات فراوانی شود و مراجعه به روانشناس و روانپزشک برای درمان و کنترل به شدت توصیه می شود.

برچسب‌ها:
, ,

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *